هرچه قدر مگس دور و برش جمع شود، مهم نیست، ضیافت مگس ها آزاد است، ولی کارگرها باید چهار چشمی، مواظب زنبور باشند، زنبور که نیش بزند، از حیز انتفاع خارج می شود، کارگرها یک جورایی مترسک زنبورها هستند با خیزران های مخصوص و ماسک. بعد از خاوریار و زعفران، این لزج گرانبها، این نفت بدبو یا این مروارید لجنی، هرچه اسمش را بگذارید...سومین برندی است که نام « ایران» را جهانی کرده است، از نظر کیفیت و کمیتش، ایرانی ها در صادراتش Number One هستند.

هر نود و یک مترش می شود یک «هنگ» و آلمانی ها مهمترین مشتری اش، هفتاد سال است که از ایران صادر می شود، از جمله تجارت های به یادگار مانده از دوره دوستی و روابط حسنه ایران و آلمان، هیتلر و رضاخان.


همچنان بعد از هفتاد سال، همه مراحل فرآوری‌اش «دستی» است، همان دستهای کارگری و چوب خیزران، دو کالیبر مختلف دارد و سه درجه A, B , C به حسب نوع مرغوبیت، تنها کالای صادراتی است که اثر ضد تورمی دارد، هرچه صادراتش بیشتر شود، گوشت ارزان تر می شود!

روده گوسفند در اروپا می شود روکش سوسیس، فرنگی ها هم که سوسیس خور،البته روده بره گوسفند که ظریف تر است می شود نخ جراحی و سیم ویولن و تنیس...یک جورایی آن فورهندهای آندره آغاسی و افتخارات خواهران شاراپووا، بوی یافت آباد و پاسگاه نعمت آباد خودمان را می‌دهد، می‌دونی؟