با عجله از اداره خارج می‌شوی و به سرعت خودت را درون خودرو جا می‌دهی تا کمتر در قفس 7 قفله ترافیک تهران اسیر شوی و به مراسمی که مدت‌ها منتظر آن بودی، برسی.
هنوز موتور ماشین در گیرودار بین دنده یک و دو است و خوب از جا کنده نشده که ناگهان خودرو تکانی می‌خورد و صدایی عجیب می‌شنوی؛ هنوز نمی‌دانی کسی با ماشینش به تو زده یا اینکه بدشانسی به سراغت آمده و خودرویی را نوازش کرده‌ای.
همچنان در عوالم خود در حال تجزیه و تحلیل این مسئله سخت هستی که عده‌ای دور ماشین جمع می‌شوند و از تو می‌خواهند سریع‌تر فردی را که با تو تصادف کرده را به بیمارستان برسانی قبل از اینکه خونش بر گردنت بیفتد؛ اسم خون که می‌آید ناخودآگاه یادت می‌افتد که مبلغ دیه هم افزایش یافته، پس هزینه بیمارستان قطعا از پرداخت دیه کمتر است.
با کمک یکی دو نفر از عابران، مرد جوان را به نزدیک‌ترین بیمارستان می‌رسانی؛ در بین راه وقتی خوب حوادث را مرور می‌کنی تازه یادت می‌افتد "من که اصلا تصادف نکردم".
به هر حال 2 ساعتی را برای انجام معاینه و آزمایش از مجروح سپری می‌کنی که دکتر بعد از نگاه کردن به نتایج آزمایش، خیالت را راحت می‌کند که هیچ اتفاقی برای مرد جوان نیفتاده و می‌توانی به خانه بروی.
نفسی به راحتی می‌کشی که همه چیز تمام شد اما با مشاهده مأمور پلیس پوشه به دست که ناگهان مقابلت سبز می‌شود، گویی نفست دیگر میلی برای بالا آمدن ندارد.
مأمور پلیس می‌گوید فرد مجروح به خاطر تصادف از شما شکایت کرده است ولی گفته در قبال دریافت خسارت حاضر به اعلام رضایت است، اما هرچه می‌گویی که من اصلا با او برخورد نکردم و او بود که خودش را به ماشین من زده، هیچ گوشی شنوا نیست، آن هم که می‌شنود باور نمی‌کند.
آن شب را با سپردن بیمه‌نامه به خانه می‌روی و چند روز بعد برای رسیدگی به پرونده به کلانتری می‌روی تا از خود دفاع کنی؛ اما وقتی نمی‌توانی مسئولان را متقاعد کنی که این فرد یک شیاد است و با ایجاد یک تصادف ساختگی قصد اخاذی از من را دارد، مجبور می‌شوی برای اینکه بازداشت نشوی، از دوستت بخواهی که یک سند جور کند تا راهی برای نجات از این مخمصه پیدا کنی.
تصادف ساختگی؛ شگرد قدیمی معتادان و شیادان
شگرد تصادف ساختگی، روشی است که در سال‌های اخیر برخی از افراد شیاد مخصوصا معتادان برای اخاذی از مردم در پیش گرفته‌اند و متأسفانه قوانین موجود، دست این افراد را برای اخاذی از مردم باز کرده است.
حمید رحیمیان، که از مدتی قبل به خاطر یک تصادف ساختگی با مشکلات زیادی روبه‌رو شده است گفت: بعد از اینکه بیمارستان اعلام کرد فردی که به اصطلاح با من تصادف کرده مشکلی ندارد، خیالم راحت شد اما او از من شکایت کرد و همان شب خودروی من توقیف شد.
وی ادامه داد: وقتی به کلانتری رفتم، مسئولان کلانتری وقتی با مخالفت من در پذیرش موضوع و تلاش برای جلب رضایت از شاکی روبه‌رو شدند، مرا بازداشت کردند که با سپردن وثیقه تا زمان دادگاه آزاد شدم.
رحیمیان با اشاره به اینکه از آن روز به بعد زمان زیادی از وقتم را در دادگاه و کلانتری سپری می‌کنم، گفت: آن روز وقتی از کلانتری بیرون آمدیم، مرد شاکی سمت من آمد و گفت اگر 400 هزار تومان به او بدهم، رضایت می‌دهد.
امیدم به احقاق حق در دادگاه بود اما...
رحیمیان با بیان اینکه از پرداخت این پول خودداری کردم تا حق بودن ادعایم را در دادگاه اثبات کنم، گفت: وقتی برای اولین بار به دادگاه رفتم، موضوع را برای قاضی تعریف کردم ولی او نه‌تنها حرفم را قبول نکرد بلکه با من بدرفتاری هم کرد.
وی افزود: از قاضی خواستم، شاکی را مجاب کند اسناد پزشکی مربوط به شب حادثه را که نشان‌دهنده سالم بودن او است، به دادگاه ارائه دهد اما مرد شاکی از این کار طفره می‌رفت و امروز و فردا می‌کرد.
رحیمیان با بیان اینکه او حتی حاضر نیست به پزشکی قانونی برود تا درباره سلامت جسمی او نظر بدهند، گفت: آخرین باری که او را در راهروهای دادگاه دیدم به من گفت اگر همان روز اول پول را به من داده بودی، اینقدر به دردسر و سختی نمی‌افتادی!
مجبور شدم به یک معتاد اخاذ، پول بدهم
برزگر، شهروند دیگری است که تجره تلخ "تصادف ساختگی" نصیب او هم شده است و در این‌باره به خبرنگار فارس گفت: چند روزی از فوت مادرم گذشته بود که به سمت منزل در حرکت بودم.
هوا تاریک بود؛ در حال عبور از کنار اتوبوسی بودم که ناگهان از جلوی اتوبوس یک عابر ظاهر شد، فاصله بین خود و اتوبوس را زیاد کردم تا عابر بتواند بین خودروی من و اتوبوس قرار بگیرد و عبور کند اما به محض اینکه از مقابل او رد شدم ناگهان صدای خرد شدن چیزی را زیر لاستیک‌ها شنیدم.
وقتی پیاده شدم دیدم همان عابر خودش را کنار خودرو انداخته و مدعی شده که با خودرو به او زده‌ام در حالی که من از او عبور کرده بودم؛ فهمیدم که معتاد است و قصدش چیست اما به خاطر اینکه حال روحی خوبی نداشتم، او را به بیمارستان بردم تا مطمئن شوم که اتفاق خاصی نیفتاده است.
آنجا بود که با وجود اظهارات پزشکان مبنی بر سلامت جسمی، از من شکایت کرد و گفت در ازای دریافت 100 هزار تومان رضایت می‌دهم؛ تمام پولی که همراهم بود به 70 هزار تومان هم نمی‌رسید اما راضی‌اش کرد، به شرطی که او را به خانه‌اش که در حاشیه شهر بود برسانم.
چرا به راحتی پرونده‌ای جدید در سیستم قضایی باز می‌شود
مسئولان قضایی همیشه از تعدد عناوین مجرمانه نالیده‌اند و از اینکه به همین دلیل همیشه و با سرعتی زیاد بر حجم پرونده‌های قضایی در محاکمه افزوده می‌شود، گله‌مند هستند.
اما این سوال مطرح است که آیا نمی‌توان با برداشتن برخی موانع کوچک و حتی قوانین دست‌وپاگیر قدری از مشکلات را برطرف کرد؟ حتما باید پرونده‌ای در دستگاه قضایی تشکیل، وارد چرخه ناتمام رسیدگی‌ها بیفتد، آنگاه تازه در دادسرا درخواست شود که (به عنوان مثال در این موضوع) اسناد پزشکی یا نظریه پزشکی ارائه شود؟ آیا کلانتری‌ها نمی‌توانند این اقدامات را انجام دهند تا اگر هم قرار است پرونده‌ای به سیستم قضایی رود، کامل و بی‌نقص به دست مسئول قضایی برسد؟
معتادان بیشتر در کمین زنان هستند
"مریم.گ" یکی از رانندگان تهرانی است که به گفته خودش مدتی قبل با یکی از این معتادان برخورد داشته است.
وی در این‌باره به خبرنگار فارس گفت: در خیابان ابوسعید و حوالی کلانتری ابوسعید با خودروی شخصی و سرعتی پایین در حال عبور بودم که ناگهان موتورسواری که در کنار من بود، خودش را روی زمین انداخت و شروع به داد و فریاد کرد.
من هم که به شدت شوکه شده بودم، خودرو را متوقف کردم و از آن پیاده شدم. مطمئن بودم که اصلا با او برخورد نکرده‌ام اما او به قدری داد و فریاد می‌کرد که من هم کم‌کم داشتم شک می‌کردم که نکند واقعا با او تصادف کرده باشم.
موتورسوار که از ظاهرش مشخص بود معتاد است مردم را دور خود جمع کرد؛ ابتدا پایش را گرفته بود و می‌نالید اما از آنجا که دروغ‌گو کم حافظه است، در ادامه دستش را گرفت و از من می‌خواست او را به بیمارستان برسانم یا پولی به او بدهم.
بارها دیده بودم که در همین نقطه از خیابان که به کلانتری هم نزدیک بود، از این اتفاقات رخ داده است و گویا آنها به دلیل نزدیکی به کلانتری این نقطه را انتخاب می‌کردند.
سرانجام با حضور مأموران پلیس و اظهارات مردم در تأیید حرف‌های من، این غائله بدون اینکه آن معتاد بتواند پولی از من بگیرد، به پایان رسید.
تن دادن به خواسته شیادان به جای اعلام شکایت در دستگاه قضایی
در حال حاضر وقتی پرونده وارد سیستم و دستگاه قضایی می‌شود دیگر اتمام رسیدگی به آن و مختومه اعلام شدن آن، کار خداست و در این بین هم هستند مردمی که به خاطر دغدغه‌های مختلفی که دارند، عطای دادخواهی در سیستم قضایی را به لقایش می‌بخشند و ترجیح می‌دهند به جای دوندگی‌های طولانی در دادگاه‌ها، مبلغی را به فرد اخاذ بدهند و از مهلکه نجات یابند.
سرهنگ فیروز گودرزی‌مهر رئیس پلیس تصادفات تهران در این‌باره اظهار داشت: متاسفانه در برخی از موارد شاهد هستیم که بعضی از عابران پیاده اقدام به ایجاد تصادفات ساختگی می‌کنند تا بتوانند از این طریق مبالغی را به صورت دستی از رانندگان دریافت کنند.
رانندگان در صورت شدید نبودن حادثه منتظر حضور پلیس شوند
وی ادامه داد: در صورتی که تصادفی جرحی صورت گیرد وظیفه‌ای شرعی و عرفی برای تمام شهروندان وجود دارد که مصدوم را برای درمان به مراکز پزشکی انتقال دهند اما در صورتی که تصادفی حادث شود و طی آن فرد از صاحب خودرو طلب پولی کند تا شخصا به مراکز درمانی مراجعه کند، از راننده توقع می‌رود تا منتظر حضور پلیس شود.
این فرمانده انتظامی بیان کرد: در صورت تشخیص پلیس مبنی بر اینکه فرد به عمد در برابر خودرو ظاهر شده یا با دویدن در مسیر خودرو قرار گرفته است بر اساس قانون جزا و ماده 26 تخلفات رانندگی هیچ گونه مسئولیتی متوجه راننده نیست و راننده به عنوان مقصر معرفی نمی‌شود.
اگر تصادف در بزرگراه رخ دهد هیچ مسئولیتی متوجه راننده نیست
وی به ماده 4 ایمنی آزادراه‌ها نیز اشاره کرد و گفت: بر اساس قانون، عبور عابران پیاده و احشام از بزرگراه‌ها ممنوع است و اگر فردی در این مسیرها اقدام به تردد کند و تردد وی منجر به تصادف شود هیچ‌گونه مسئولیت مدنی برعهده راننده نیست.
بیشتر تصادفات ساختگی در حاشیه بزرگراه‌ها رخ می‌دهد
گودرزی‌مهر ادامه داد: متاسفانه غالب تصادفات ساختگی را در حاشیه برخی از بزرگراه‌ها شاهد هستیم که در آنها حاشیه‌نشینان در اطراف بزرگراه‌ها بیتوته کرده و اقدام به مصرف مواد مخدر می‌کنند.
وی گفت: اگر ما چنین تصادفاتی را مشاهده کنیم در گزارشات قضایی و کروکی مطرح خواهیم کرد و در این رابطه هیچ‌گونه کوتاهی و اغماضی صورت نخواهد پذیرفت هر چند که تشخیص سوء‌نیت‌ها بسیار سخت است.
مسئولان چاره‌اندیشی کنند
به هر حال با توجه به اینکه امکان شناسایی این شیادان قبل از اقداماتشان وجود ندارد و مانند افراد سابقه‌دار پلیس شناسنامه هویتی آنها را در اختیار ندارد، بهتر است راه‌حل مناسبی از سوی مسئولان انتظامی و قضایی اندیشیده شود تا مردمی که با این شیادان برخورد می‌کنند، مطمئن باشند که مجبور به تن دادن به اخاذی‌های آنها نیستند و می‌توانند به راحتی از آنها در دستگاه قضایی و انتظامی شکایت کنند.
نویسندگان وبلاگ :
علیرضا پارسائیان(تخریب چی)[267]
محمدرضا محمودی(بیسیم چی)[55]
مهدی چودن(اطلاعات عملیات)[8]
سجاد قاسم زاده[8]
محمد رضا افتخاری[5]
رحمانی[0]
حجت الاسلام قابل[0]
هادی تشکری[0]
مجتبی ایرجی[0]
احسان محمدی[0]
لبخندهای خــاکی
گروه فرهنگی بین الحرمین