از جمله مختصات پيامبران " عصمت" است. عصمت يعني مصونيت از گناه و اشتباه. يعني پيامبران نه تحت تاثير هواي نفساني قرار مي گيرند مرتکب گناه مي شوند و نه در کار خود دچار خطا و اشتباه مي شوند. بر کناري آنها از گناه و از اشتباه، حد اعلاي قابليت اعتماد را به آنها مي دهد. - مصونيت از گناه – انسان يک موجود مختار است و کارهاي خويش را بر اساس منافع و مضار و مصالح و مفاسدي که تشخيص مي دهد، انتخاب مي کند. از اين رو " تشخيص" نقش مهمي در اختيار و انتخاب کارها دارد. افراد مردم از نظر ايمان و توجه به آثار گناهان متفاوتند. به هر اندازه که ايمانشان قوي تر و توجه شان به آثار گناهان شديدتر باشد اجتنابشان از گناه بيشتر و ارتکاب آن کمتر مي شود. پس عصمت از گناه ناشي از کمال ايمان و شدت تقواست. مصونيت از اشتباه_ مصونيت از اشتباه نيز مولود نوع بينش پيامبران است.پيامبران الهي از درون خود با واقعيت هستي ارتباط و اتصال دارند. در متن واقعيت اشتباه فرض نمي شود. انسانهايي که از نظر آگاهي ها در متن جريان واقعيت قرار مي گيرند و بابن هستي و ريشه ي ارتباط و اتصال دارند. در متن واقعيت اشتباه فرض نمي شود. انسان هايي که از نظر آگاهي ها در متن جريان واقعيت قرار مي گيرند و با بن هستي و ريشه ي وجود و جريان ها متصل و يکي مي شوند، ديگر از هر گونه اشتباه مصون و معصوم خواهند بود.